محمدمهدی ذوالفقاری متولد 1362 در بیرجند می باشد. وی حدود دو سال است که به صورت انفرادی و بدون آموزش و با دیدی جستجوگر به مجسمه سازی می پردازد و نه به صورت انفرادی و نه گروهی قصد برگزاری هیچ نمایشگاهی را نداشته است.
سبک مجسمه سازی هنرمند
آثار ذوالفقاری به صورت بدوی با ایده‌های کاملاً شخصی و کمی با در نظر گرفتن آثار کوبیسم شکل گرفته و این مجسمه ها به فرهنگ خاصی تعلق ندارند. مواد به کار رفته در آن ها بیشتر سنگ، زباله های مکانیکی، چوب، استخوان و سایر مواد می باشد. او در کارگاه خود که در کارخانه سنگ قرار دارد، مجسمه هایی را با بازیگوشی می سازد که بیشتر آنها بازتاب خاطرات جسورانه دوران کودکی او یا تجربیات روزانه است. ساختارها و صداهای جملات – به ویژه در زبان انگلیسی – جذابیت های جدیدی به آثار ذوالفقاری می بخشد و در شکل گیری و چینش چیدمان عناصر و مواد و شکل گیری مجسمه های او تأثیر بسزایی دارد. ذوالفقاری آگاهانه فرم های واقعی را رد می کند و سعی دارد آثار خود را به ساده ترین شکل ممکن و بدون هیچ آمادگی و به دور از طرح ها و تفکرات کلاسیک خلق نماید. او با تک تک آثارش، کلمات را از دیدگاه خود می گوید و آزادانه از زبان گفتار به تجسم و از تجسم به «صحبت کردن با مجسمه هایش» می رود. این امر درک آثار او را بدون توضیح دشوار می سازد و ممکن است بیننده را وادار کند که شخصاً با آثار وارد تعامل شود.
