حسین زنده رودی (زاده ۱۳۳۶، تهران)، که در خارج از ایران به چارلز حسین زنده رودی معروف می باشد، نقاش معاصر ایرانی است. وی یکی از بنیانگذاران مکتب سقاخانه و از پیشگامان نقاشی خط در ایران با استفاده از نمادهای هنر سنتی ایرانی و همچنین خوشنویسی می باشد که روشی نو در هنرهای تجسمی ایران ایجاد کرده است. حسین زنده رودی در سال 1334 وارد هنرستان هنرهای زیبای تهران شد و اولین نقاشی خود را در دوران تحصیل در هنرستان خلق کرد. او در بیست و دو سالگی به پاریس رفت و در سال 1961 در دوسالانه پاریس برنده جایزه شد، بورسیه تحصیلی دریافت کرد و به تحصیل در رشته هنر ادامه داد. پس از مهاجرت و زندگی در فرانسه او به عنوان یک هنرمند آوانگارد در سال 1961، تجربیات جدیدی را آغاز کرد و مجموعه خود را در نمایشگاه میلان ایتالیا در معرض نمایش گذاشت.
هم چنین پس از فارغ التحصیلی به ایران بازگشت و آثار خود را در آتلیه کبود به نمایش گذاشت. او بدون شک یکی از مهم ترین چهره های مکتب سقاخانه است، هر چند در گفت و گو با دو هفته نامه تندیس رابطه خود را با سقاخانه تکذیب کرده و سقاخانه را مترادف با نام خود می داند. حسین زنده رودی در سال 1351 قرآنی نفیس با طرح های رنگی را توسط ناشر «باشگاه کتاب» در پاریس منتشر کرد که این اثر برنده جایزه «زیباترین کتاب سال در کتاب جهان» از یونسکو شد. هم چنین آثار حسین زنده رودی در چندین موزه دنیا نگهداری می شوند.
آثار موزه ای
- موزه هنرهای معاصر تهران
- موزه هنر معاصر شهرداری، پاریس
- مرکز فرهنگی جورج پمپیدو
- مرکز ملی هنر معاصر، پاریس
- موزه بریتانیا، لندن
- موزه هنرهای مدرن، نیویورک
- مرکز تحقیقات زیبایی شناسی تورینو، ایتالیا
- موزه هنرهای معاصر، عمان، اردن
- موزه Statens، کپنهاگ
- موزه هنرهای زیبا، سوئیس
- مرکز فرهنگی مالمو، سوئد
- موزه هنرهای مدرن، آلبورگ، دانمارک